Ուրախ դդումը
Շատ շատ դարեր և նույնիսկ մի քանի հազար տարի առաջ երկրի վրա ապրում էին մարդիկ:Մի անգամ նրանք տեսան մի զարմանալի բույս մեծ տերևներով:
<<Ինչ կաճի նրանից?>>-Մտածում էին նրանք:Անցավ որոշ ժամանակ,և բույսի վրա հայտնվեց մեծ կոկոն:
Մարդիկ անցնում էին և խոսում:<<Ինչ գեղեցիկ է նա>>Ծաղիկը բացվեց,նրա ետևից էլ հայտնվեց պտուղը:<<Ա՜յ քեզ հրաշք>>-ասում էին մարդիկ:
Իսկ բույսը պարզվեց այնքն էլ հասարակ չէր-նա կարողանում էր լսել:Եվ նրան շատ էր դուր գալիս երբ,որ նրան գովում էին:<<Ահա,-մտածեց նա,-իսկ ես ավելի շատ կաճեմ,ինչ կասեք դուք այդ ժամանակ>>Եվ նա իսկապես դարձավ ավելի մեծ,պտուղը նրա մեծացավ և ավելի հաստացավ օր օրի:Իսկ մարդիկ բոլորը չէին դադարում գովաբանել հրաշք բույսին:Իսկ նա ավելի շատ էի ուրախանում:<<Ինչքան իրոք գեղեցիկ եմ ես>>Ուրախությունից իր գեղեցկությամբ նա ուղղակի փքվում էր իր շուրջ բոլորը,և պտուղը դարձավ շատ մեծ,և նույնիսկ նրա գույնը փոխվեց: Արևը վերևից հետևում էր բույսին և որոշեց օգնել նրան ավելի շատ դուր գալ մարդկանց:Եվ արևը իր շողերով գեղեցիկ ներկեց բույսի պտուղը,և նա դարձավ վառ նարնջագույն:Եվ ահա մարդիկ որոշեցին փորձել պտուղը:<<Միթ՞ե նա այնքան համեղ է որքան գեղեցիկ>>Հասած դդումը նրանք բերեցին տուն:Նրա ներսում կար քաղցր նարնջագույն պտղամիս և սերմեր:Պտղամսից տանտիրուհիները պատրաստում էին տարբեր ճաշատեսակներ,իսկ սերմերը պահում էին:Մինչև հիմա մարդիկ ամեն տարի ցանում են դդումի սերմերը հողում և չէին մոռանում ջրել նրանց:Նույնիսկ գովաբանում էին:<<Ինչ գեղեցիկ ես դու և ինչքան մեծ,դդում.Ինչքան ենք մենք քեզ սիրում>>դդումը հասկացավ,որ նա շատ կարևոր է,և սկսեց շատ հպարտանալ իրենով:Եվ այդ պատճառով ամբողջ ուժով ձգտում է դառնալ ավելին և գեղեցկանալ և արևն է նրան օգնում է: